Er is geen groter wonder dan zwanger worden. De laatste tijd valt het mij op dat veel mensen rondom zwanger zijn amper durven te klagen als ze niet zo’n ‘relaxte zwangerschap’ hebben. Als ze dit wel doen, dan zeggen ze er vaak bij; ‘ach ik moet niet zo zeuren, ik moet dankbaar zijn dat het gelukt is.’ Afgelopen week heb ik het hier met mijn zus over gehad en daardoor plopte er weer een blog idee in mij op.
In blije ‘verwachting’
Mijn eerste zwangerschap in 2019 kijk ik op terug als de mooiste tijd van mijn leven. Ik was zo relaxt, dankbaar en aan het genieten van het wondertje in mijn buik, dat ik letterlijk zweefde. Een deel van ons samen zat in mijn lichaam. Onze liefde heeft zich vermengt. Wauw! Ik was wel veel moe, maar verder heb ik mij super goed gevoeld. Met dit beeld heb ik 4 jaar gewacht op een volgende zwangerschap. Door alle moeite die we erin hebben gestopt. Onderzoeken, heel veel ziekhuisbezoeken, IUI, alternatieve geneeswijzen, het IVF-Traject en relatietherapie niet te vergeten, waren onze verwachtingen torenhoog, zoals mijn zus dit mooi vertaalde.
Als ik heel eerlijk ben en nu terug kijk op de zwangerschap van Ockie(zwangerschap 2024), viel het zwanger zijn mij enorm tegen. Het was niet te vergelijken met de ervaring die ik in 2019 mocht hebben. Ik was ontzettend blij dat het eindelijk weer raak was, begrijp mij niet verkeerd, maar ik was kapot, emotioneel en totaal in de war. Het gekke van alles, ik was op deze emoties totaal niet voorbereid. Want iedereen is toch alleen maar blij die zwanger is? En zeker de mensen met zo’n traject. Dit zorgt bij mij voor nog meer verwarring. Wat mankeert mij? We lopen een eeuwigheid met die ene wens rond. Is het zover, ervaar ik alles behalve die blijdschap die ik bij onze eerste zwangerschap heb gehad. Ik heb mij hier echt voor geschaamd en geprobeerd om dit gevoel uit te schakelen. Nog steeds doe ik dit wel een beetje. De gedachten of ik nog steeds wel toe ben aan kinderen, is de afgelopen maanden regelmatig in mij opgekomen. Ik heb nooit getwijfeld aan mijn kinderwens. Deze zwangerschap en de onzekerheid die Emiel en ik de afgelopen jaren hebben gehad, was met vlagen echt een pittige rollercoaster, waardoor ik o.a. aan het wankelen ben gekomen. Ik heb de 9 weken dat ik zwanger ben geweest echt moeten vechten tegen een depressie. Geen energie, heel veel onzekerheid en ik voelde geen connectie met het kindje. Ik weet het, met 9 weken al een band hebben met de baby is voor sommige wat overdreven. Ik heb dit wel zo ervaren met Minimij (zwangerschap 2019), dus dit was wel de verwachting die ik de afgelopen 4 jaar heb gehad. Zwanger zijn is een wonder, zwanger zijn is iets waar je heel dankbaar voor mag zijn, maar zwangerschap is ook een heftige levens veranderende gebeurtenis, zwanger zijn betekend hormonen die door je lijf gieren en alles op de kop zet, zwanger zijn is hard werken. Onze maatschappij is erop ingerichte dat je niet moet zeuren als je zwanger bent en eigenlijk alleen maar dankbaar mag zijn. Weinig mensen uiten zich hierover. Een ‘nieuw‘ taboe waar over gesproken moet worden. De schaamte of het gevoel van falen overheerst. Ik weet nu door deze ervaring dat er heel veel vrouwen die uit het IVF-traject komen, hun zwangerschap als verschrikkelijk hebben ervaren. Maar ook heb ik verhalen gehoord van vrouwen die wel heel snel zwanger zijn geworden, een verschrikkelijke zwangerschap hebben gehad. Hier hebben ze niet over gepraat, omdat er verwacht wordt dat je dankbaar bent, zeker als het zo snel is gelukt. Verzacht en verwacht niet te veel van jezelf en je omgevingen hoe het zal moeten zijn. Geen zwangerschap is hetzelfde, geen mens is gelijk.
Het is weer een persoonlijkblog en eentje die ik spannend vind om te posten. Emiel moest een beetje lachen toen ik hem vertelde dat deze blog echt buiten mijn comfortzone is. Emiel zijn reactie was' Je hebt veel persoonlijker blogs geplaatst, dus hoezo?' Na 4 jaar is mijn beeld van zwanger zijn veranderd. Ik denk dat ik met een oordeel heb rond gelopen over het geklaag van vrouwen die zwanger zijn. Het slot van deze blog is voornamelijk bedoeld voor vrouwen zoals ik. Deze ontdekking zorgt voor een beetje onzekerheid en verwarring. Ik kan mijn oordeel wel verklaren en begrijpen. Maar voor mij zit de les er in dat alles er mag zijn en naast elkaar mag bestaan. Als ik mag huilen omdat het zwanger worden niet lukt, mag jij huilen omdat je een rot dag hebt in je zwangerschap.
Comentarios