Woensdag hebben wij uitslag gekregen van alle onderzoeken in Leuven. Wij zijn in België geweest voor een second opinion. Heel erg bedankt voor alle lieve berichten. Echt ontzettend fijn en lief om te merken hoeveel mensen er met ons mee leven!
Alles ziet er goed uit. Er is medisch gezien geen reden dat we niet zwanger zijn geraakt. 10 januari krijgen wij nog uitslag van een chromozonen onderzoek. We verwachten daar niet veel van. Dus we kunnen de conclusie trekken dat er niks aan de hand is. Voor dat we begonnen met de onderzoeken in België hoopte ik dat er iets uit zal komen. Iets simpels zodat ze het gewoon even konden oplossen en dat ik weer vertrouwen in mijn lichaam zal krijgen. Afgelopen jaar was mijn vertrouwen helemaal weg. Zwanger worden voelde als iets wat niet voor ons is weg gelegd. Ik wilde nadenken over een leven zonder kinderen. Voor Emiel voelde dat veel te snel. Door onze eigen persoonlijk ontwikkeling die we door hebben gemaakt en onze eigen manier van een weg zoeken met dit verdriet kwamen wij er in juni achter dat we uit elkaar zijn gegroeid. We moesten elkaar opnieuw bewust zien en onze verschillen weer leren waarderen. Dit was echt een moeilijke en eenzame tijd. Normaal gesproken heb je elkaar. Nu stonden we tegenover elkaar. Emiel had zijn persoonlijke crisis gehad, in mijn familie is er veel gebeurt en ik zat in mijn hoofd met de keuze om te stoppen met de boerderij. Sinds ik besloten heb om te stoppen met de boerderij ervaar ik een rust en groeit langzaam het vertrouwen en de acceptatie. Het vertrouwen dat zwanger worden een mogelijkheid is en de acceptatie dat het leven zonder kinderen ook nog veel te bieden heeft. ( mijn grootste wens is een gezin, maar ik ervaar na 4 jaar eindelijk een soort berusting) De uitslag van Leuven had daarom voor mij niet meer zo’n lading, ontdekte ik afgelopen maand. Voor Emiel wel. Hij had zijn hoop gelegd op een rationele uitkomst wat opgelost kon worden zodat hij daarna weer vertrouwen kan hebben. Alles is goed er is niks aan de hand, is voor Emiel, dus nu niet meteen een geruststelling… Wat nu? Speelt er door zijn hoofd. Hoe nu verder is voor ons nog niet helemaal duidelijk. We hebben nog 2 embryo’s in de diepvries, daarna mogen we nog 2 ivf pogingen doen. Gaan we door of heeft IVF in gezond lichaam met goede eitjes en vlot sperma geen meerwaarde? De dokter gaf aan het einde als tip mee; houd vol en houd hoop het ziet er allemaal heel goed uit! Wij hebben nog even wat te denken en te voelen. Het belangrijkste is dat we ons zelf nu bewust zijn van onze verschillen en de verschillende fases waar wij door heen gaan. We groeien weer meer naar elkaar toe en nemen elkaar weer mee in ons eigen proces. Met begip en waardering. Water bij de wijn doen is op korte termijn niet altijd leuk, maar wij geloven dat het ons op lange termijn veel kan brengen. Niet vanzelfsprekend, maar er is hoop voor de toekomst.
Beste Nadine,
Met belangstelling, verbazing en bewondering heb ik jouw blog gelezen!
Met belangstelling omdat ik me voor jou interesseer.
Metverbazing omdat ik denk dat de oorzaken van jullie probleem mogelijk in de relationele sfeer liggen en voor mij als buitenstaander is het vrijwel zeker dat stress een zwangerschap blokkeert . Ik heb niet de indruk dat jij hier op deze manier naar kijkt en dat verbaast me.
En ik kijk ook naar je met grote bewondering, dit vanwege Je eerlijkheid, je openheid en je moed Om dit allemaal te vertellen.
zonder betweterig te zijn of te denken dat ik de wijsheid in pacht heb wil ik nog een paar dingen tegen je zeggen:
Het leven is niet maakbaar, accepteer…