Drie ikjes

Voor een schoolopdracht mochten wij drie ikjes schrijven. Mij lijkt het tof om ooit een avontuurlijke bezinningsreis naar Malawi te organiseren. Tijdens deze reis gaan we diverse opdrachten doen. Een leuke opdracht lijkt mij om korte stukjes te schrijven, zoals ikjes, over je belevingen en ervaringen. Zodat je leert to the point te zijn, te obseveren, je creativiteit te activeren. Ook leg je ervaringen, wijze lessen en herinneringen vast.

Een ikje voldoet aan de volgende aandachtspunten:

• Een persoonlijke ervaring

• Meestal kort (maximaal ongeveer 120 woorden)

• Een kleine, alledaagse maar sprekende gebeurtenis

• Vaak met een subtiele pointe of zelfrelativering

• In de ik-vorm

• Begrijpelijk voor een breed publiek

  
  

Ter voorbereiding op deze reis die ik ga organiseren, schrijf ik met regelmaat teksten voor en over dit avontuur. Ik dacht bij mezelf: het is eigenlijk wel leuk om de ikjes die ik voor school heb geschreven met jullie te delen.

Ikje: Opgesloten

Braaf ben ik met mijn schoolwerk bezig op zondagochtend in een klein, bruin cafétje op de camping, waar natuurlijk op dit tijdstip niks te beleven is. Even ben ik afgeleid, want ik moet heel nodig naar de wc, maar eerst wil ik het artikel voor de NRC afschrijven. Terwijl ik nog een zin tik, hoor ik de deur van het café op slot klikken. Ik zie de campingeigenaar weglopen met een sleutelbos in haar hand.

Ik zit opgesloten, in gezelschap van een volle blaas.Van uitstel komt afstel.

Ikje: Delicatesse

Tijdens mijn tweede reis naar Malawi nam ik me voor om alles te proberen. Als kind was ik best wel verwend met eten. Vreemde structuren in mijn mond, daar paste ik voor. De straatjongens op het project waar ik vrijwilligerswerk deed, kregen een delicatesse te eten, en ik kreeg een hap aangeboden. Op een blauw plastic bordje lag iets bruins opgerold, sierlijk afgedekt met een blaadje sla. Bij de eerste hap dacht ik aan pensverzuring bij koeien. Het bleek de darmen van een geit, met inhoud.

Ik bleek over een ongekend aanpassingsvermogen te beschikken

Ikje: Lolly

Bij het afscheid op het project met de straatjongens trakteerde ik op een lolly. Ieder kind kreeg er één. Sommige kinderen stopten de lolly in hun broekzak, anderen begonnen er meteen aan. Op een gegeven moment zag ik een jongetje van acht zijn lolly zorgvuldig in een papiertje wikkelen en langzaam in zijn broekzak laten zakken. Ik vroeg hem of hij de lolly niet lekker vond. Verbaasd keek hij me aan en zei: ‘Tuurlijk wel, maar als ik hem bewaar, heb ik er nog een paar dagen wat aan.’

Ik dacht terug aan de avond ervoor, toen wij als groep vrijwilligers in één keer een paar zakken chips naar binnen werkten.

Laat mij weten wat je van deze schrijf vorm vind.

Malawi 2013