Buiten de lijntjes

Deze week heb ik mijn propedeuse uitreiking gehad. De toegangspoort naar de universiteit.

Op mijn 33ste. Is dat nou zo bijzonder? Hoor ik een stemmetje op de achtergrond.

HBO voelde voor mij altijd als iets wat voor mij niet is weg gegelgd.

Ik had als kind erg veel moeite op de basisschool en de middelbare. Waar mijn vader altijd zei dat rekenen makkelijk was en mijn moeder goed is in alles wat met talen, spelling, grammatica en lezen te maken heeft. Wist ik nooit wat ik moest zeggen als ze aan mij vroegen in welk vak ik goed was op school.

Ik had de 'slechte' eigenschappen van mijn ouders meegekregen. Jaren lang ging ik gebukt onder deze denk fout. Ik voelde me dom en probeerde dit te verbloemen door het te overschreeuwen. Nu nog is dit soms een valkuil waar ik mijzelf op betrap. Al gebeurt het nu gelukkig nog maar sporadisch.

Als ik terug kijk naar mijn leven valt het mij op dat ik een aantal mooie talenten en eigenschappen van mijn ouders heb mee gekregen die niet te toetsen zijn in de schoolbanken. Het doortastende, flexibele en snelle schakelen van mijn vader. Het empathische, stil staan bij mensen en mijn gevoeligheid voor de wereld van mijn moeder. Mijn intresse voor de boerderij en mijn interesse voor theologie zijn als ik naar mijn ouders kijk hele logische keuzes. En staan eigenlijk helemaal niet ver uit elkaar, zoals het in het eerste opzicht lijkt.

De laatste tijd krijg ik vaak de opmerking dat ik zo zelf verzekerd ben, wijsheid heb en dicht bij mezelf sta. Niet omdat ik mijzelf overschreeuw, maar omdat ik voorledig mijzelf durf en kan zijn. Het halen van mijn propedeuse is een vervolg van de persoonlijke transformatie die ik ben aan gegaan afgelopen 5 jaar.

Ik ben trots en dankbaar voor de eigenschappen die ik van mijn ouders mee heb gekregen. Ik ben dankbaar dat ik mijzelf niet langer onder uit haal en vergelijk met andere. Maar dat ik mezelf neem zoals ik ben en hier ook nog van kan genieten.

Deze week heb ik mijn propedeuse uitreiking gevierd. Komende jaren ga ik lekker door op mijn eigen tempo wat past bij een nieuwe levensfase. Buiten de lijntjes kleuren is iets wat mijn leven typeert en heeft gemaakt tot wie ik nu ben.