Ik ben behoorlijk open over onze zwangerschapswens. Als mensen mij er na vragen en ik heb er behoefte aan, vertel ik haar fijn waar we staan in het traject en hoe dit voor ons is. Soms worden mensen hier wat ongemakkelijk van. Een tijdje terug kreeg ik van iemand uit de boerenwereld de volgende reactie: Hier moet je niet over praten. Ik keek hem een beetje geschokt aan en zij dat ik verbaasd was dat hij zo reageerde. Dat hij hier ongemakkelijk van wordt zegt meer over hem dan over mij. Misschien vraag je af waarom ik specifiek erbij zet iemand uit de boerenwereld. Dit doe ik, omdat na mijn idee de mannenwereld ooit heeft besloten deze intieme onderwerpen onder tafel te schuiven. Ik ben blij dat de tijden veranderen en dat voornamelijk vrouwen kiezen voor openheid rondom kwetsbare thema’s. Ik denk dat wij vrouwen dit heel hard nodig hebben. Door openheid bereik je een dieper laag in het leven waar volgens mij veel mensen vroeg of laat naar verlangen. Ik heb jaren lang mijn gevoelige kant weg gestopt, afgekeurd, omdat dit niet past in de wereld waarin ik groot werd. Doordat ik een jaar geleden open ons verhaal deelde over onze miskraam en zwangerschap ben ik veel dichter bij mijzelf komen te staan. Ik bewandel nu mijn eigen pad. Afgelopen weekend ben ik weer flink wezen stappen op de Zwarte Cross en het weekend daarvoor tijdens het Oranjefeest in Barlo. Dit was fijn, ik ontdekte weer een stukje oude Nadine die ik afgelopen jaren minder heb gezien. Door mijn kwetsbaarheid te omarmen en het feestbeest in mijzelf opnieuw te ontdekken voel ik mij compleet.
Comments