Mijn schoonouders hebben een melkveebedrijf in Winterswijk. Ze hebben 40 ha grond en ruim twee ha bos in eigendom. Daarnaast beheren ze een aantal houtwallen die langs hun percelen liggen. Naast dat er een aantal natuurgebieden in beheer zijn bij Natuurmonumenten, Geldersch Landschap en Staatsbosbeheer wordt het landschap vrijwillig bijgehouden door boeren en jagers. Mijn zwager Maarten is een jager, ik noem hem liever een wildbeheerder, dat omschrijft beter wat hij doet. Dit omdat de jacht namelijk maar een heel klein deel van het totale wildbeheer uitmaakt. Hij weet veel van wilde dieren en natuur en is enorm gepassioneerd. Begin deze winter hebben mijn schoonouders hun bos moeten kappen. Niet omdat dit geld oplevert (want dit doet het niet), maar omdat het bos slecht en gevaarlijk is geworden. Met een lichte storm waaiden er al bomen op de weg. Maarten heeft een inplantingsplan gemaakt voor het bos van zijn ouders. Daarna zijn mijn schoonvader, Maarten, zwager Bas (aardappelboer), mijn man en Maarten zijn collega wildbeheerders en een aantal van zijn vrienden 3 hele zaterdagen bezig geweest met het inplanten van 3000 bomen. Nu alle bomen staan is het werk nog lang niet klaar. Mijn schoonvader zal de komende jaren met de bosmaaier het onkruid in bedwang moeten houden om de jonge aanplant een goede kans te geven groot te worden. Ook zullen ze als het door droogte echt noodzakelijk is die 3000 bomen water moeten geven. De laatste jaren komen boeren en jagers vaak negatief in het nieuws. Jagers zouden zomaar alles doodschieten wat rond rent en de boer zorgt voor een te grote stikstofuitstoot op de natuurgebieden. Winterswijk staat juist bekend om een prachtige combinatie van boerenlandschap en natuur en is mede daardoor benoemd tot nationaal landschap, iets om trots op te zijn. Deze combinatie dreigt te verdwijnen. Niet de natuurgebieden maar de boeren verliezen steeds meer hun bestaansrecht. De boeren zitten klem door onduidelijkheid in de regelgeving omtrent het stikstof dossier. Het landschap in Winterswijk is erg mooi, maar ook ontzettend veel werk, wat totaal onderschat word door de overheid. Dat boeren en jagers het landschap al eeuwen vrijwillig bewerken en beheren word dan helaas vaak vergeten. Toen ik afgelopen winter al die vrijwilligers bezig zag drong de realiteit weer even tot mij door. Zonder boeren niet alleen minder voedselproductie, maar ook geen (gratis) beheer van het kenmerkende coulisselandschap. Wie pakt dan in de toekomst de verantwoordelijkheid?
Foto hier onder: Opa met de klein kinderen.
Foto rechts Bas, Maarten en Emiel-->
Comments