Vast personeel
Voorjaar 2021 kreeg ik last van fysiek overbelasting. We kregen hulp via Abeos. Dit vond ik eerlijk gezegd best lastig. Ik zag alle werk liggen. Met mijn hoofd was niks aan de hand, maar het even snel zelf doen zat er niet in. We hebben twee verschillende mensen via Abeos gehad die alle werkzaamheden moesten aanleren. Ook hadden we in het voorjaar/zomer 4 jongens van 15 aan het werk. Één stageloper, twee jongens die al langere tijd niet waren geweest en één jongen die nog vrij nieuw was. Het opvallends aan die periode vond ik hoeveel tijd en soms moeite het mij koste om alles aan iedereen uit te leggen. Ik besefte toen hoe ontzettend fijn het is dat we al jaren lang vaste medewerkers met ervaring hebben. Bert en Sander werken al langer op de boerderij dan dat ik in ons bedrijf werk. Ik heb dan ook nog niet eerder op deze manier ervaren hoe fijn het is om terug te vallen op goed vast personeel. Bert al 27 jaar bij ons Sander 15 jaar en Leon 6 jaar. Hun zien het werk liggen, hebben verstand van koeien en machines, zijn handig en weten van aanpakken.
In november heb ik opnieuw alle werk uit handen moeten laten vallen, toen ik er achter kwam dat ik een burnout heb. Die fysieke klachten waren achteraf al een waarschuwing van het lichaam. Doordat ik in het voorjaar al geleerd had om het rustiger aan te doen was deze stap kleiner geworden. Ik wist al langere tijd dat er iets met mij aan de hand was. Ik denk dat daarom voor mij vrij makkelijk was om te het accepteren dat ik een burn out heb. Wat ik dit keer wel heel lastig vond was dat alles gewoon door ging. Dit keer was externe hulp inschakelen niet nodig. Doordat het nu een rustige tijd is op de boerderij en Bert, Sander en Leon flexibeler zijn in deze periode hebben hun veel werkzaamheden van mij overgenomen. Daarnaast hebben Joran en Lars afgelopen jaar veel bijgeleerd. Lars komt één middag in de week en doet dan allerlei vaste taken die hij erg goed onder de knie heeft. Lars heeft geen ambitie om boer te worden, maar vind de werkzaamheden op een boerderij leuk om te doen. Joran vind het werk met de koeien erg mooi en heeft hier dan ook veel in bijgeleerd en wordt al steeds zelfstandiger. Ook hebben we erg veel plezier gehad van Mylan die tot het einde van het jaar twee dagen in de week bij ons stage heeft gelopen. Tot slot niet te vergeten mijn ouders. Ze geven mij alle ruimte die ik nodig heb om te herstellen. Mijn moeder heeft al mijn kantoorwerk overgenomen en mijn vader had al veel regel, kantoor en werkzaamheden rondom de koeien los gelaten. Hij heeft alles zo weer opgepakt. Dit is echt ontzettend fijn, hier door lukt het mij ook goed om rust en afstand te nemen van het bedrijf.
Ergens deed het eerst wel even pijn. Alles waar ik altijd zo druk mee was en waar ik mij voor in heb gezet, werd maar zo overgenomen. Ze zeggen wel eens; geen mens is onmisbaar. Dit heb ik letterlijk ervaren afgelopen maanden. Een harde les, maar wel een die mij de ogen heeft geopend. Ik ben iedereen hier heel dankbaar die voor mij klaar staat en zorgt dat het bedrijf door gaat. Afgelopen tijd heb ik nog wat leuke foto’s gemaakt van mijn ouders en medewerkers die aan het werk zijn.
Diepte punt:
Jaren lang heb ik kei hard gewerkt. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik mij als vrouw extra moest bewijzen in de sector. Ook heb ik moeite met geloven dat ik intelligent genoeg ben. Als ik iets niet weet benauwd het mij gauw en denk ik zie je wel, nu val ik door de mand, iedereen zal nu zien dat ik mijzelf altijd slimmer voor doe. Voor mij is dit een reden geweest om altijd net wat harder en sneller te werken. Ik dacht dat ik hier mee mijzelf een dienst bewees. Tot ik begin 2021 fysiek tegen mijzelf aan ben gelopen. Dit jaar heb ik het echt rustiger aangedaan. Eind november kwam ik er achter dat ik een burnout heb. De fysieke klachten gingen niet over. Dit bleek achteraf al een waarschuwing te zijn geweest van mijn lichaam. Ook had ik de laatste maanden het idee dat ik gek aan het worden was. Ik vergat veel, was snel geïrriteerd, gefrustreerd mega overprikkeld en emotioneel. Ik denk dat de burnout meer oorzaken heeft. Ik heb een enorme bewijs drang, mijn uitlaat klep is vol gas gaan. Ik ben een kampioen in mijzelf naar beneden halen. Ik kan altijd 101 dingen bedenken waarom iets beter kan of wat dom van mijzelf is. Het niet zwanger worden drukte enorm op mij. Dit is dan ook de druppel geweest. Deze zomer dacht ik dat het goed was dat ik meer dingen erbij naast ging doen, zodat ik het ‘niet zwanger worden’ meer los zal laten. Achteraf kwam ik aan het denken dat ik in 2019 juist wat minder was gaan doen, omdat ik destijds merkte dat ik aan de taks van mijn kunnen zat. Een burnout sluipt er langzaam in en kruip je langzaam uit. Ik vind het sommige dagen lastig dat het zo is en het idee dat dit maanden kan gaan duren. Wel ben ik ontzettend blij dat ik niet daadwerkelijk gek aan het worden ben. Ook hoop ik hier zelfverzekerd uit te komen en dat ik vanaf nu meer ga genieten van de dingen die ik goed kan en doe!
Passie
De meeste van jullie weten onderhand dat ik in een burnout ben beland. Een tijdlang heb ik gedacht dat ik mijn passie kwijt ben geraakt voor het boeren werk. Nu weet ik dat het niet mijn passie is, maar dat ik mijn focus miste. Dat ik hier nu achter ben, ben ik echt heel blij om. Want afgelopen maanden was ik zo ontzettend zoekende. Ik begreep echt helemaal niets meer van mijzelf. Iets wat ik jaren lang met zo veel plezier heb gedaan kan ik toch niet maar zo kwijt zijn, vroeg ik mij telkens af. Ik ben echt een gevoelsmens. Jaren lang heb ik op een rationale manier geboerd en mijn gevoel buitspel gezet. Doordat ik nu steeds dichter bij mijzelf sta realiseer ik mij dat bepaalde keuzes op bedrijf niet stroken met mij gevoel. In de sector leer je resultaat gericht denken. Want dat levert geld op. Maar zonder passie voor je eigen bedrijf blijf je geen boer bij. Nu zeg ik niet, dat ik niet trots ben op ons bedrijf en blij ben met waar we nu staan. Wel merk ik dat ik geïnteresseerd raak in een alternatiever manier van boeren. Ik denk iets wat juist heel goed bij deze tijd past. Mensen worden steeds bewuster van wat ze willen eten en hoe het geproduceerd is. Zelf loop ik in het bedrijf tegen een aantal dingen aan waarvan ik denk is dit echt de beste manier of kan dit ook anders? Leuke dingen om over na te denken en waar ik in andere blogs zeker op terug ga komen. Fijn om de passie weer te voelen stromen. Maar nu eerst uitrusten, voor mij misschien wel een van de moeilijkste opgaves.
L
Trots:
Levenslustig, sterk en gezond zijn kan als iets heel normaals voelen. Mijn hele leven heb ik van dicht bij ziekte mee gemaakt. Altijd als ik griep had en mij futloos en slap voelde dan dacht ik als kind iets van, oei dit is iets wat mama elke dag heeft. Ik nam mij voor om meer rekening met haar te houden en dankbaarder te zijn dat ik altijd gezond ben. Naar een paar dagen knapte ik op vergat ik mijn goede voornemens weer. Nu ik een burnout heb moest ik daar weer aan denken. Elke dag leven met een rem. Steeds weer over je grens heen gaan en daarvan de dubbel tijd nodig hebben om er weer boven op te komen is echt mega frustrerend. Bovenstaande foto is vorig jaar tijdens het slopen van Wianda en Henk hun huis gemaakt. Ik hou van ‘onwies’ werk. Lichamelijke arbeid en flink moe worden, daar word ik gelukkig van! Deze foto straalt kracht uit en daar ben ik trots op! Trots omdat ik het geluk heb dat ik fysiek sterk en gezond ben. Ik ga er voor dat deze burnout mij gaat leren echt dankbaarder te zijn om de persoon die ik ben en kan zijn!
Comments