Uitvaarten begeleiden

Uitvaarten begeleiden

Op 10 juni heb ik mijn cursus uitvaartbegeleiding afgerond. Dit is nou echt zo’n cursus waarvan ik nooit had gedacht dat ik die ooit zou doen. Het is gewoon op mijn pad gekomen. Tijdens het volgen van de cursus besefte ik me steeds meer dat dit misschien wel iets is waarin ik mijn toekomstige werk zie.

In januari heb ik me ingeschreven bij de KvK. Ik weet nog dat ik toen aangaf dat ik met mijn bedrijf misschien wel uitvaarten zou gaan begeleiden. Toen dacht ik nog: We zullen zien. Nu het dichterbij komt en ik steeds meer skills heb geleerd om dit te kunnen doen, realiseer ik me dat dit eigenlijk best goed bij mij past. Het voelt in ieder geval veel minder onwerkelijk dan voordat ik aan de cursus begon.

NadineStem is mijn bedrijf en geeft stem aan levensverhalen en lessen, in allerlei vormen. Dat uitvaarten daar één van zijn, wordt mij steeds duidelijker. De afgelopen jaren heb ik, door onze miskramen en de vele teleurstellingen rondom het niet zwanger worden, ervaren wat rouwen is. Het was ontzettend moeilijk, en soms nog. Toch zie ik nu steeds meer hoeveel levenservaring ik daardoor heb opgedaan. Zonder die ervaring had ik deze uitvaartcursus waarschijnlijk niet kunnen doen.

Iemand die rouwt is niet opzoek naar een oplossing. Iemand die rouwt heeft de tijd nodig. Tot het bot toe mee te voelen en niet weg te kijken bij de immense pijn. Want dat is het enige, wat in mijn beleving helpt als je iemand wil bijstaan in zijn of haar rouw periode. Emiel en ik hebben diverse keren mogen ervaren hoe het is als een stukje van je pijn gedragen wordt door een andere.

De nieuwe variant, de doorleefde Nadine, kan ik zelf wel meer waarderen. Open, doelgericht, empathisch, fijngevoelig, liefdevol en positief.

Eigenschappen die je van mij kunt verwachten als uitvaartbegeleider.