Oorlog

Ik voel mij verdrietig en machteloos vandaag. Oorlog zo dichtbij is voor ons allemaal nieuw. Ik begrijp het niet. Ik probeer mij Poetin als een kleine jongen voor te stellen. Een jongen die voor het eerst hoort over de eerste en tweede wereld oorlog. Wat heeft hij anders gehoord dan ik? Ik kan mij niet voorstellen dat Poetin als klein jongentje dit had gewild. Als onschuldig kind worden geboren en dan dit te weeg brengen. Mensen zijn zich volgens mij totaal niet bewust hoeveel invloed het kwaad op je heeft. We waren als Europeanen hier al langer bang voor. Ik kan wel zeggen met het groeiende aantal gestoorde wereldleiders, was dit ook wel te verwachten. Toch hoop je dat mensen wijzer zijn, minder bezeten door macht, aanzien. Wij vinden ons zelf best wel wat, maar wij zijn ook instaat om domme dingen te doen. Hoe kunnen wij dit opnieuw laten gebeuren? Waarom denken wij telkens weer dat we het zelf beter weten? Hoe krijgen wij het voor elkaar om zulke idiote wereldleiders op z’n machtig positie te zetten. Rutte zei vandaag heel overtuigend, er is één man verantwoordelijk voor deze oorlog. Vrij kortzichtig als je het mij vraag. Ik ben bang dat dit niet de praktijk zal zijn/is. Ontelbaar veel mensen zullen keuzes moeten maken, verantwoording moeten nemen zonder de consequentie vooraf in beeld te hebben. Ik denk dat het soms goed is om hard te zijn voor jezelf. Alleen door na jezelf te kijken kunnen we een verschil maken. Deze dag is er een die we nooit meer gaan vergeten. Het is een drama met alleen maar verliezers.